Blizny stanowią znaczny defekt estetyczny. W zależności od ich rodzaju i pochodzenia doświadczony specjalista medycyny estetycznej potrafi dobrać odpowiednią terapię w celu poprawy ich wyglądu. Zabiegi chirurgiczne, laserowe, z zastosowaniem kwasów, a nawet wypełniaczy.

Blizną nazywamy defekt estetyczny będący skutkiem uszkodzenia skóry właściwej, po którym ubytek został zastąpiony włókniejącą tkanką – tzw blizny przerosłe lub ubytkami w grubości skóry – tzw blizny zanikowe. W początkowej fazie ze względu na wzmożoną neoangiogenezę blizny posiadają kolor czerwony, następnie różowy, a z czasem bledną osiągając perłową poświatę. Ze względu na swoją strukturę blizny nie posiadają zwykle:

  • melanocytów, zatem zawsze są jaśniejsze niż otaczająca je skóra,
  • gruczołów (np. łojowych czy potowych)
  • nie posiadają mieszków włosowych (zatem na ich powierzchni nie wyrastają włosy).

Blizny zazwyczaj powstają:

  • na skutek zranień, przecięć
  • oparzeń  najczęściej termicznych, rzadziej chemicznych
  • w przebiegu niektórych chorób, infekcji opryszczka, ospa, zakażenia bakteryjne, trądzik
  • po wypadkach komunikacyjnych
  • na skutek interwencji chirurgicznych  (np. cięcie cesarskie, usunięcie tarczycy, usunięcie wyrostka robaczkowego itd)

W większości wypadków blizny wygajają się prawidłowo i nie stanowią problemu estetycznego. W niektórych przypadkach, zwłaszcza na dużych obszarach ciała dochodzi do  przerastania blizn, zaciągania w głąb tkanki i  nadmiernego włóknienia. Wówczas mogą sprawić ból, ograniczać zakres ruchów i czasem utrudnić wykonywanie codziennych czynności. Ogromnym problemem psychologicznym są zwłaszcza blizny umiejscowione na twarzy, gdyż skupiają na sobie wzrok innych osób, prowadząc do zawstydzenia, a nawet zaburzeń samooceny pacjenta.

Najlepszym rozwiązaniem i profilaktyką jest błyskawiczne, prawidłowe pielęgnowanie blizn w początkowych fazach ich rozwoju. Wielu pacjentów leczeniem blizn zajmuje się dopiero kilka lat po ich pojawieniu się i to niestety znacznie ogranicza nasze możliwości.

Aktualnie chirurgia plastyczna i medycyna estetyczna starają się w jak największym stopniu poprawić wygląd blizn, jednakże nigdy nie zostaną one w 100% usunięte.

W zależności od typu blizny można stosować odpowiednie sposoby leczenia:

Blizny hipertroficzne (przerosłe)

Cechują się znacznym przerastaniem tkanki łacznej ponad powierzchnię skóry. Mogą być wynikiem uszkodzenia mechanicznego, częstego naruszania struktur tkanki podczas okresu wygajania, a nawet przebytą w trakcie leczenia infekcją. W tym wypadku najczęściej wykonuje się ostrzyknięcie odpowiednim sterydem, który powoduje zapadnięcie blizny i zrównanie ze zdrową skórą, która ją otacza. Czasami po zabiegu miejsce blizny jest żywoczerwone – wówczas po wygojeniu można wykonać zabieg laserowy polegający na zamknięciu naczynek. Zabiegi ostrzykiwania blizny wykonuje się stopniowo i u każdego inaczej przebiega terapia. Czasami efekt jest spektakularny już po jednym ostrzyknięciu a czasami wymaga to wielu zabiegów.

Blizny atroficzne (zanikowe)

Powstają w efekcie zakłócenia procesu gojenia, związanego z niedostateczną syntezą kolagenu. Ze względu na dość cienką powierzchnię, blizny te często majączerwony, wiśniowy lub fioletowy kolor, czasami prześwitują przez nie czerwone drobne naczynia. Mogą być wynikiem:

  • nieprawidłowego stosowania sterydów
  • nadużywaniem retinolu i jego pochodnych, co skutkuje ścieńczeniem naskórka w trakcie procesu bliznowacenia
  • bliznowacenia podczas równoczesnej radioterapii

Blizny zanikowe są płytkie, jednakże mogą mieć znaczne rozmiary.

Blizny potrądzikowe

Wiele młodych osób zmaga się z trądzikiem. U niektórych, zwłaszcza przy równoczesnych infekcjach i częstemu wyciskaniu zmian skórnych dochodzi do bliznowacenia. Blizny potrądzikowe możemy z kolei podzielić na:

Typu Ice Pick

Zazwyczaj są wynikiem usunięcia głęboko osadzonych i przesuszonych wągrów. Blizny tego typy mają niewielką średnicę (do 2 mm)  i ostre brzegi, dodatkowo są bardzo głębokie. Często wyglądają jak dziury po kolczykach. Blizny tergo typu są niezwykle trudne do usunięcia i wymagają wielu zabiegów. Zazwyczaj naprzemiennie stosuje się silne peelingi chemiczne połączone z dermabrazją chirurgiczną oraz zabiegi laserowe. Czasami trzeba wykonać derabrazję chirurgiczną. Podejmując decyzję o rozpoczęciu leczenia blizny typu Ice Pick pacjent musi nastawić się na długoletnią współpracę z lekarzem prowadzącym.

Typu Rolling

Posiadają dość sporą średnicę (4-5 mm), ale ich brzegi są dość łagodne, często zdarza się, że ich dno jest podczepione do tkanki podskórnej. Często poza samym złuszczaniem górnej warstwy naskórka niezbędnym może okazać się podcięcie, a nawet wykonanie przeszczepu tłuszczu w miejsce powstałych ubytków.  W przypadku tego rodzaju blizn efekty zabiegu zazwyczaj są spektakularne i zadowalające. Uzupełnieniem opisanych procedur jest poprawa grubości i napięcia skóry zabiegami laserowymi.

Typu Boxcar

Blizny tego typu posiadają sporą średnicę (1-5 mm) i ostre krawędzie. Ich głębokość może sięgać 0,1-0,5 mm. Podczas leczenia tego typu blizn naprzemiennie łagodzi się ich brzegi i stymuluje produkcję kolagenu w ich wnętrzu. Podczas planowania terapii warto rozważyć zabiegi takie jak:

  • mezoterapia igłowa z użyciem osocza bogatopłytkowego
  • peelingi chemiczne
  • frakcjonowanie mikroigłowe Dermapenem
  • dermabrazję chirurgiczną połączoną z peelingiem chemicznym
  • zabiegi frakcjonowania laserowego połączonego z przeszczep tłuszczu

Blizny przyrosłe (podczepione)

Cechują się znacznym zwłóknieniem i zrostami w tkance podskórnej, co podczas ruchu może stanowić spory dyskomfort, a w niektórych przypadkach nawet ból i ograniczenie zakresu ruchów. Blizny przyrosłe są charakterystyczne przy rozległych ranach, zwłaszcza oparzeniowych i powypadkowych, umiejscowionych w obrębie kończyn, mogą np. skutecznie utrudniać wyprostowanie ręki czy nogi. Przyrastanie blizn do tkanek położonych głębiej występuje w bliznach pooperacyjnych (np. po cięciu cesarskim) oraz blizn potrądzikowych typu rolling. W takich przypadkach podczas leczenia niezbędne jest wstępne podcięcie blizny i jej uwolnienie od struktur wewnętrznych. W niektórych przypadkach zaleca się również przeszczep tłuszczu bezpośrednio pod bliznę, a także mezoterapię osoczem bogatopłytkowym.

Keloidy/bliznowce

Powstają tuż po wygojeniu blizny i cechują się nierównomiernymi wybrzuszeniami znacznie przekraczającymi obszar zranienia. Często są efektem tzw choroby keloidowej. Blizny tego typu często przez długi czas są czerwone i mogą być bolesne. Są wynikiem nadmiernej skłonności do produkcji kolagenu przez organizm. U pacjentów cierpiących na chorobę keloidową praktycznie każde zranienie może zakończyć się powstaniem bliznowca. W takich przypadkach bezwględnie zakazane jest  niefachowe wykonywanie zabiegu laserem CO2 czy frakcjonowanie mikroigłowe, które może tylko pogorszyć wygląd blizny. Zazwyczaj leczenie polega na bezpośrednim podaniu sterydu, który ma za zadanie dokonać zapadnięcia keloidu. Czasmi keloidy usuwa się lub ściera chirurgicznie w połączeniu ze sterydoterapią

Blizny po samookaleczeniach

Tego typu zmiany są zazwyczaj bardzo wąskie, ale za to długie i gęste. Często przypominają o tragicznych wspomnieniach z dzieciństwa i młodości i stanowią duży dyskomfort w życiu dorosłym. Niestety ze względu na to, że często umiejscowione są na wewnętrznej części przedramienia, gdzie skóra uboga jest w tkankę podskórną ich leczenie jest trudne i może początkowo dać efekt odwrotny do oczekiwanego.

Bez względu na to z jakimi bliznami masz do czynienia w celu ich poprawnego leczenia niezbędna jest dokładana analiza przez lekarza – specjalistę. Nigdy nie próbuj samoistnie ich usuwać, gdyż może się to skończyć sporymi powikłaniami i pogorszeniem wyglądu.

Pozostałe: