Hiperhydroza, problem który jest znany szerszemu gronu pod nazwą – nadmierna potliwość, jest stanem zbyt obfitego wytwarzania potu przez ludzki organizm. Jego ilość wykracza poza to, co jest potrzebne do regulacji temperatury ciała. Osoby cierpiące na hiperhydrozę doświadczają potliwości, która może występować w różnych częściach ciała, takich jak dłonie, stopy, pachy czy twarz. Warto zaznaczyć, że dzieje się tak nawet w sytuacjach, gdy nie jest to uzasadnione warunkami otoczenia, wysiłkiem fizycznym czy emocjami.
Przeczytaj również: Czym jest wampirzy lifting i jak zmieni Twój wygląd?
Spis treści:
Hiperhydroza – dlaczego należy ją leczyć?
Mimo, że hiperhydroza nie jest stanem, który mógłby zagrać naszemu życiu, to jednak znacząco wpływa na jakość życia i codzienne funkcjonowanie osoby dotkniętej tym problemem. Dla wielu osób hiperhydroza jest źródłem dyskomfortu zarówno fizycznego, jak i emocjonalnego. Nadmierne pocenie się może prowadzić do sytuacji społecznych, w których osoba czuje się zawstydzona lub unika kontaktu z innymi. To z kolei może wpływać na relacje międzyludzkie, życie zawodowe oraz ogólne samopoczucie. Ponadto, przewlekła wilgoć skóry może również prowadzić do problemów dermatologicznych. Wśród nich najczęstszymi są: infekcje grzybicze, wysypki, czy odparzenia, zwłaszcza w miejscach takich jak stopy czy pachy.
Współczesna medycyna estetyczna oferuje szeroki wachlarz skutecznych metod leczenia, które mogą pomóc osobom dotkniętym hiperhydrozą odzyskać kontrolę nad swoim życiem. Dlatego warto podjąć działania, aby zarządzać tym problemem, zamiast pozwalać, aby on zarządzał naszym życiem.
Jakie rodzaje hiperhydrozy możemy wyróżnić?
- Hiperhydroza pierwotna (ogniskowa) to najczęściej występujący typ nadpotliwości, który dotyka około 1-3% populacji. Charakteryzuje się nadmiernym poceniem, które występuje w określonych obszarach ciała, takich jak dłonie, stopy, pachy, twarz, czy okolice pachwin. Jest to stan idiopatyczny – jego dokładna przyczyna nie jest w pełni zrozumiana. Jednakże, uważa się, że może być związany z nadaktywnością współczulnego układu nerwowego. Zazwyczaj rozpoczyna się w dzieciństwie lub okresie dojrzewania.
- Hiperhydroza wtórna (uogólniona) jest mniej powszechna i zwykle pojawia się jako objaw innego schorzenia lub jako efekt uboczny przyjmowanych leków. Może dotyczyć całej powierzchni skóry lub dużych jej części. Uogólniona nadpotliwość często rozwija się w wieku dorosłym i może być związana z chorobami metabolicznymi (np. cukrzyca), endokrynologicznymi (np. nadczynność tarczycy), neurologicznymi (np. choroba Parkinsona), a także z infekcjami, nowotworami lub zaburzeniami hormonalnymi (np. menopauza).
Hiperhydroza – przyczyny
Hiperhydroza pierwotna, która stanowi większość przypadków nadpotliwości, często ma podłoże genetyczne. Wiele osób cierpiących na ten rodzaj hiperhydrozy ma w rodzinie krewnych, którzy również doświadczają nadmiernej potliwości. Badania sugerują, że skłonność do nadmiernego pocenia się może być dziedziczona, chociaż dokładne geny odpowiedzialne za tę cechę nie zostały jeszcze w pełni zidentyfikowane.
Bardzo ważną rolę w regulacji pocenia się i jego intensywności ogrywa układ nerwowy. W normalnych warunkach pocenie się jest naturalnym procesem, który pomaga ciału regulować temperaturę. U osób z hiperhydrozą, układ nerwowy nadmiernie stymuluje gruczoły potowe, nawet w sytuacjach, które nie wymagają ochładzania organizmu. W przypadku hiperhydrozy pierwotnej, uważa się, że dochodzi do nieprawidłowej aktywacji współczulnego układu nerwowego. To właśnie ten czynnik prowadzi do nadmiernego wydzielania potu. Ta nadmierna aktywność może być wynikiem stymulacji przez różne bodźce, takie jak ciepło, wysiłek fizyczny, stres, czy nawet spożywanie niektórych pokarmów.
Ostatnią wyraźną przyczyną są emocje i stres. U osób z hiperhydrozą współczulny układ nerwowy reaguje na stres emocjonalny, wysyłając sygnały do gruczołów potowych. To zjawisko często prowadzi do tzw. „błędnego koła”, gdzie stres związany z poceniem się powoduje jeszcze większy stres nasilający objawy nadpotliwości.
Leczenie
Środkami, po które zazwyczaj sięgamy, chcąc samodzielnie powstrzymać nadmierną potliwość są antyperspiranty. Te preparaty, zawierające związki aluminium, takie jak chlorek glinu, są jednymi z najczęściej stosowanych terapii miejscowych. Działają one poprzez blokowanie gruczołów potowych, aby zmniejszyć ilość wydzielanego potu. Jednakże, w przeważającej liczbie przypadków jest to niewystarczające działanie. W takim przypadku często pacjenci sięgają po farmakoterapię. Substancje, takie jak glikopyrolat i oksybutynina również opierają swoje działanie na blokowaniu gruczołów potowych, a dokładniej receptorów acetylocholiny. Stosuje się je głównie w leczeniu hiperhydrozy ogniskowej, takiej jak nadpotliwość dłoni, stóp czy pach.
Współczesna medycyna estetyczna Poznań oferuje skuteczne zabiegi, redukujące problem hiperhydrozy. W zwalczaniu tej dolegliwości na pierwszy plan wysuwa się botoks Poznań. Działa on poprzez blokowanie sygnałów nerwowych, które stymulują gruczoły potowe. W efekcie ich aktywność się zmniejsza, więc zmniejsza się również ilość wydzielanego potu. Efekty zabiegu utrzymują się zazwyczaj od 6 do 12 miesięcy, po czym może być konieczne powtórzenie terapii.
Hiperhydrozę można również zwalczać zabiegami laserowymi. Światło lasera niszczy gruczoły potowe poprzez ich podgrzewanie i koagulację. To przynosi długotrwałe efekty i pozwala raz na zawsze pożegnać problem.
Podsumowanie
Nadmierna potliwość może powodować znaczny dyskomfort fizyczny oraz problemy z utrzymaniem higieny osobistej. Osoby z hiperhydrozą często doświadczają obniżonej pewności siebie, przez co izolują się społecznie i unikają sytuacji towarzyskich. Jednakże, współczesne metody leczenia mogą pomóc poprawić samoocenę i komfort życia.
